مونجارو یا همون ترزپتاید معجزه نبود! پژوهش بین‌المللی برای بررسی یک راهکار نوین در کاهش وزن

ارسال توسط

مونجارو یا همون ترزپتاید معجزه نبود! پژوهش بین‌المللی برای بررسی یک راهکار نوین در کاهش وزن

مونجارو یا همون ترزپتاید معجزه نبود! پژوهش بین‌المللی برای بررسی یک راهکار نوین در کاهش وزن.

در این پژوهش بین‌المللی، من به همراه گروهی از محققان برجسته از دانشگاه‌های مختلف جهان از جمله دانشگاه حکیم سبزواری (ایران)، دانشگاه کاتولیکا (ایتالیا)، دانشگاه تورین (ایتالیا)، دانشگاه فلوریدای جنوبی (آمریکا)، دانشگاه ایالتی کانزاس (آمریکا)، دانشگاه علوم ورزشی هنگ‌کنگ، دانشگاه فناوری براندنبورگ (آلمان) و دانشگاه تگزاس (آمریکا) گرد هم آمدیم تا اثرات ترکیبی داروی نوظهور مونجارو یا مانجارو یا همون ترزپتاید و تمرینات ورزشی را در افراد چاق بررسی کردیم. این مطالعه روی افراد چاق مبتلا به پیش‌دیابت انجام شد تا مشخص شود آیا مصرف مونجارو همراه با تمرینات مقاومتی و هوازی، می‌تواند تاثیر بیشتری بر کاهش وزن، بهبود ترکیب بدن و سلامت متابولیک داشته باشد یا خیر. از نکات حائز اهمیت این پژوهش حضور دکتر بیل کمپبل یکی از برترین دانشمندان تغذیه ورزشی دنیا بود.

روش تحقیق:

در این مطالعه، ۶۱ مرد چاق که شاخص توده بدنی (BMI) بالای ۳۰ داشتند و فعالیت ورزشی منظمی در ۶ ماه اخیر نداشتند، به شش گروه تقسیم شدند:

گروه دارونما (Placebo)

گروه ترزپتاید ۲.۵ میلی‌گرم (T2.5)

گروه ترزپتاید ۵ میلی‌گرم (T5)

گروه تمرینات مقاومتی + هوازی + دارونما (Ex+P)

گروه تمرینات مقاومتی + هوازی + ترزپتاید ۲.۵ میلی‌گرم (Ex+T2.5)

گروه تمرینات مقاومتی + هوازی + ترزپتاید ۵ میلی‌گرم (Ex+T5)

تمام گروه‌های تمرینی، ۳ جلسه در هفته و به مدت ۶ هفته تمرین کردند. برنامه ورزشی شامل تمرینات مقاومتی (هیپرتروفی، قدرت، توان و تمرینات دایره‌ای) و تمرینات هوازی بود که با شدت کنترل‌شده اجرا شد. گروه‌های دارویی نیز ترزپتاید را به‌صورت زیرجلدی و هفتگی دریافت کردند.

برای ارزیابی تاثیر این مداخلات، شاخص‌های ترکیب بدن (وزن، BMI، درصد چربی)، قدرت عضلانی (پرس سینه و پرس پا)، آمادگی قلبی-عروقی (VO2max) و شاخص‌های متابولیکی (چربی‌های خون، قند ناشتا و مقاومت به انسولین) اندازه‌گیری شدند.

نتایج: ورزش موثرتر از دارو!

نتایج نشان داد که تمرینات مقاومتی و هوازی به تنهایی (Ex+P) تاثیر بیشتری در مقایسه با مصرف تیرزپاتاید بر بهبود سلامت متابولیک و افزایش قدرت عضلانی دارد.

افزایش قدرت عضلانی (پرس سینه و پرس پا) و استقامت قلبی-عروقی (VO2max) در گروه‌های تمرینی بسیار بیشتر از گروه‌های فقط دارویی بود.

مصرف تیرزپاتاید به تنهایی تاثیر مثبتی بر کاهش چربی بدن، قند خون و مقاومت به انسولین داشت اما به اندازه ورزش مؤثر نبود.

هیچ تفاوت معنی‌داری بین دو دوز ۲.۵ و ۵ میلی‌گرم تیرزپاتاید مشاهده نشد.

نتیجه‌گیری: ورزش همچنان بهترین گزینه است!

این مطالعه نشان داد که اگر هدف کاهش وزن، بهبود قند خون، افزایش قدرت عضلانی و بهبود عملکرد قلبی-عروقی باشد، تمرینات ورزشی بسیار مؤثرتر از مصرف تیرزپاتاید به تنهایی هستند. هرچند مصرف این دارو در کنار ورزش می‌تواند تأثیرات مثبتی داشته باشد، اما ورزش به‌تنهایی یک روش قوی و پایدار برای بهبود سلامت متابولیک محسوب می‌شود.

اگر به دنبال کاهش وزن و بهبود عملکرد بدنی هستید، ترکیب ورزش و رژیم غذایی سالم بهترین گزینه برای شما خواهد بود.

Tirzepatide and exercise training in obesity